Orfische hymnen – No. 3 – Νυκτός
θυμίαμα, δαλούς
Νύκτα θεῶν γενέτειραν ἀείσομαι ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν.
[Νὺξ γένεσις πάντων, ἣν καὶ Κύπριν καλέσωμεν]
κλῦθι, μάκαιρα θεά, κυαναυγής, ἀστεροφεγγής·
ἡσυχίῃ χαίρουσα καὶ ἠρεμίῃ πολυύπνῳ·
εὐφροσύνη, τερπνή, φιλοπάννυχε, μῆτερ ὀνείρων·
ληθομέριμν’, ἀγαθήν τε πόνων ἀνάπαυσιν ἔχουσα·
ὑπνοδότειρα, φίλη πάντων, ἐλάσιππε, νυχαυγής·
ἡμιτελής, χθονίη, ἠδ’ οὐρανίη πάλιν αὐτή·
ἐγκυκλίη, παίκτειρα διώγμασιν ἠεροφοίτοις·
ἣ φάος ἐκπέμπεις ὑπὸ νέρτερα, καὶ πάλι φεύγεις
εἰς Ἀΐδην. δεινὴ γὰρ ἀνάγκη πάντα κρατύνει.
νῦν δὲ, μάκαιρ’ ὦ Νὺξ πολυόλβιε, πᾶσι ποθεινή,
εὐάντητε, κλύουσα λόγων ἱκετηρίδα φωνὴν,
ἔλθοις εὐμενέουσα, φόβους δ’ ἀπόπεμπε νυχαυγεῖς.
Hymne aan de nacht
reukwerk en fakkels
Nacht zal ik bezingen, moeder van goden en mensen,
Nacht, oorsprong van alles, die wij ook Cypris noemen.
Hoor, zalige godin, donker glanzende, vol sterren,
die zich verheugt in stilte en rust van diepe slaap.
U stemt ons vrolijk en verkwikt ons, het nachtelijk
doorwaakte feest bemint u, moeder van dromen.
U doet zorgen vergeten en geeft zoete rust na ‘t werk.
Schenkster van slaap, vriendin van allen,
drijfster van paarden, zwart glanzende,
half voltooid gaat u onderaards, dan weer hemels
in kringen rond, jagend op door lucht zwervende buit.
U stuurt het licht naar de onderwereld, vlucht dan zelf
de Hades in: want het geduchte Noodlot beheerst alles.
Maar nu, zalige, gezegende Nacht, verlangd door allen,
hoor welwillend de woorden van mijn smekende stem:
kom genadig en verdrijf de zwart glanzende angsten.